فرآیندهای موثر بر لکه نفت پس از حادثه اتفاقی ریزش در دریا - مهم در مدل های عددی ریزش نفت

در این مقاله فرآیندهای مؤثر بر لکه نفت پس از ریزش اتفاقی در دریا معرفی می شوند. فرآیندها شامل جابجایی، تبخیر، حلالیت، فتواکسیداسیون، رسوب سازی و تجزیه بیولوژیک می باشند که به روش تحلیلی بررسی شده اند. نتایج نشان      می دهد این فرآیندها مشخصه های اولیة نفت را شامل میزان آب و چگالی آن را تحت تأثیر و تغییر قرار می دهند. فرآیند گسترش نقش حاکم طی زمان چند ساعت بعد از ریزش نفت را بازی می کند. مادامی که تغییر شکل لکه نفت ممکن است طی یک دوره چند روزه رخ دهد. تخمین تبخیر، جابه جایی و ضخامت لایة‌ نفت توسط مدل های عددی بسیاری در محاسبة نسبت پراکنش طبیعی بکار می رود که میزان تبخیر  و ضخامت لایة‌ نفت، طول عمر لکه نفتی در سطح دریا را تعیین     می کنند. علاوه بر آن تخمین مساحت لکه، برای ارزیابی کارآئی توان روش های مبارزه ریزش نفت و ارزیابی تأثیرات محیطی نیاز می شود. مطالعات در منطقه دریایی عسلویه در سواحل شمالی خلیج فارس برای فرآیندهای مؤ ثر بر لکه میعانات گازی ریزش شده انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میعانات گازی پس از حادثه ریزش اتفاقی با توجه به شرایط جوی و دریایی به صورت تبخیر به جو و نیز نفوذ در ستون آب منتقل می‌شوند. در زمستان بدلیل غالب بودن مولفه سرعت ناشی از باد، موجب حرکت میعانات گازی به دور از ساحل می‌شود و در تابستان به علت پایداری بیشتر در دریا، ذرات میعانات گازی بیشتر در سطح تجمع می کنند (بخصوص ذرات بزرگتر).